De dag erna is toch altijd even wennen. De afgelopen maanden stonden met alle trainingsuren grotendeels in het teken van die ene dag. En dan is het in een keer voorbij, dat voelt vreemd. Ik heb wel goed geslapen vannacht waardoor ik aardig ben opgeknapt. Dat was gisteren wel anders.\r\n\r\nVroeg\r\nGisteren ging de wekker om 3.00 uur. Normaal ben ik absoluut geen ochtendmens maar deze keer ging het me redelijk goed af. Ik voelde me ook redelijk goed, ondanks dat ik de dagen ervoor last had van buikgriep. Dus maar een ‘goed’ ontbijtje genomen bestaande uit yoghurt met cruesli en een stuk stokbrood. Meer kreeg ik op dat moment niet naar binnen. Toen snel de spullen die we de avond ervoor hadden klaargezet in de auto gepakt, de fietsen achterop de twinnyload en op naar de start. Toen we aankwamen (was een half uurtje rijden) zagen we net de vuurpijl omhoog schieten voor de officiële start. Dus snel parkeren, de fietsen en andere spullen uitladen en op naar de start.\r\n\r\nDe start\r\nVanaf de auto was het 2 minuutjes naar de start. Daar stonden honderden mensen langs de kant van de weg ons (en alle andere deelnemers :-)) toe te juichen en succes te wensen. Echt een mooi begin van de eerste klim waar je heel veel energie van krijgt. Toen op naar het begin van de klim.\r\nVoor ons fietsten al honderden mensen die door hun verplichte achterverlichting een lange rode slang vormden. In het donker een berg op klimmen is trouwens toch anders. Het beviel me eigenlijk wel. Je ziet niet of een stukje iets stijler is of juist wat vlakker waardoor het voor je gevoel een gelijkmatige klim is. Terwijl dit natuurlijk niet zo is.\r\nVoor degene die niet bekend is met de berg: de klim van de Alpe d’Huez bestaat uit 22 bochten. Het parcour van dit jaar was 15 kilometer lang. Iets langer dan normaal, helemaal bovenaan moet je nog wat langer doorfietsen om bij de finish te komen. Bocht 21 ligt helemaal onderaan de berg, bocht 0 licht bovenaan in het dorpje. Vanaf de start van de klim tot aan bocht 16 is een stijl gedeelte. Dat is ook het zware aan de klim, je kunt niet even rustig van start gaan. Daarna gaat het een paar bochten wat vlakker om vervolgens van bocht 13 tot bocht 7 weer stijler te worden. In bocht 7 kom je aan in het dorpje Huez waar de weg weer wat uitvlakt. Dat duurt tot aan bocht 4 waar het weer stijler wordt helemaal tot aan het eind in het dorpje Alpe d’Huez.\r\n\r\nKoud\r\nDe eerste klim in het donker ging wel goed. Bovendien stonden er veel mensen langs de kant van de weg ons aan te moedigen. Bovenaan was het wel koud en aangezien ik dankzij de buikgriep niet veel had bij te zetten kreeg ik het tijdens het klimmen al koud. Na 1 uur en 22 minuten was ik boven. De benen voelden wel goed, hartslag was prima (gemiddeld 155 slagen per minuut) alleen was ik aardig misselijk en had een opgeblazen gevoel. Onze verzorgers (Gerrieke, Anja en Dennis, familie en vrienden van onze teamgenoten. HULDE voor hun goede zorgen) zeiden dat ik geel zag. Zo voelde ik me ook.\r\nMeteen de extra kleding aangedaan die ik had meegenomen in een klein rugzakje. Voor de afdaling was dit zeker noodzakelijk. De afdaling zelf was in woord KOUD. Gelukkig was het wel licht aan het worden dus kon je de weg goed zien. Richard en ik kwamen als twee ijsklonten beneden. Maar er was een warme tent waar we even hebben gezeten en een bekertje thee hebben gedronken. Dat hielp aardig maar nog niet optimaal. Het kacheltje wilde niet goed branden, dus in de hoop dat de volgende klim me wat zou opwarmen was het tijd voor klim twee.\r\n\r\nOntbijtje, sportdrank en energiereep\r\nRichard nam het voortouw en fietste in een mooi tempo de berg op. In het begin kon ik hem aardig volgen en kreeg ik het ook weer iets warmer. Maar halverwege de klim moest ik hem laten gaan. Ik voelde m’n maag en darmen steeds meer rommelen en kreeg een misselijk gevoel. Tevens werd het hier weer kouder en dat kon ik goed merken in m’n bovenlijf. In bocht 4 ben ik dus even gestopt, heb ik een extra jasje aangedaan en even wat gedronken. Toen weer verder, het was immers nog een klein eindje. Toen ik het dorpje Alpe d’Huez binnenkwam leek het me een goed idee om de laatste 50 meter van de klim nog even aan te zetten. Even de kou eruit fietsen dacht ik. Eenmaal boven begon m’n maag wel heel erg te rommelen. Zo erg dat ik heel snel mijn fiets tegen een bloembak heb aangezet om vervolgens snel een steegje in te lopen. Ik voelde me erg misselijk en het duurde niet lang of voor me lag m’n ontbijt gecombineerd met sportdrank en een energiereep op de grond.\r\nNa wat gedronken te hebben ben ik weer op de fiets gestapt en heb het laatste stukje naar de finish gefietst. Eenmaal boven bleek ik nu niet geel maar groen te zien, wat mijn gevoel prima beschreef. Ik had het ijskoud, was nog steeds misselijk en bovendien moe als een paard. Gerrieke, Anja en Dennis leek het niet onverstandig even de medische post te bezoeken die verderop stond. Niet alleen was het er lekker warm, maar er kwam ook even een dokter naar me kijken. Die adviseerde me niet door te fietsen en om even te gaan liggen onder wat dekens om op te warmen. Dus daar lag ik dan in een hoekje van een zaal op een bed met zo’n stuk gouden folie en wat dekens om me heen. Einde Alpe d’HuZes.\r\nGerrieke bracht nog een bekertje thee. Daarna ben ik gaan liggen en drie minuten later was ik vertrokken, vast in slaap om na een halfuurtje weer wakker te schrikken. Een wonder slaapje want ik was weer helemaal warm en voelde me beter.\r\n\r\nEen mooi feestje\r\nDe rest van de dag heb ik bovenop de berg doorgebracht. Het zonnetje begon door te breken en de sfeer bovenop de berg werd steeds beter. Alle fietsers werden begeleid door muziek en twee overenthousiaste dames, geheel in roze gekleed en met van die zilveren cheerleader dingen, binnen gehaald. Ondanks dat de dames al in de 50 waren bleef het zeer leuk om naar te kijken. Respect dat ze het de hele dag hebben volgehouden.\r\nOok zeer veel respect voor Richard. Hij heeft 5 keer de berg beklommen. En dat ondanks het feit dat hij ook buikgriep heeft gehad. De eerste 4 beklimmingen gingen ook nog eens zeer constant, allemaal zo rond de 1:25. De vijfde ging iets langzamer, maar dat mag ook wel na ruim 9 uur fietsen. Kortom: topprestatie. Na zijn laatste doorkomst hebben we een tijdje gerelaxed en zijn daarna naar beneden gegaan om weer terug naar het huisje te gaan.\r\n\r\nAl met al was het een rare dag. Het was erg zuur om erachter te komen dat zes beklimmingen niet ging lukken. Anderzijds maken ze er wel een mooi feestje van bovenop de berg en is het leuk om te zien hoe alle fietsers binnen komen. En eigenlijk gaat het ook maar om 1 ding, het geld wat binnen is gehaald. Het doel was 20 miljoen en dat is met 20.1 miljoen gehaald! En daar komt nog zeker wat bij aangezien de rekening nog tot oktober open staat. Dus wat dat betreft is Alpe d’HuZes 2011 geslaagd.\r\n\r\nGroeten Simon
