Het is maandag 9 mei, iets na vieren. Zonet heb ik de laatste hand gelegd aan mijn werkzaamheden. Mooi nog even tijd om de finale van de Giro d’Italia te kijken. Als ik de TV aanzet is het stil. De anders zo spraakzame heren van de Belgische televisie hebben niet veel te melden. Al snel blijkt waarom. Er is een renner gevallen en de beelden die werden getoond beloofde niet veel goeds. Meteen moet ik terugdenken aan Fabio Casartelli. Na een paar minuten zie ik zelf de eerste beelden van wat er vlak daarvoor is gebeurd en ik begrijp meteen dat het niet goed is. Vanuit de helikopter beelden zie ik duidelijk hoe een hulpverlener bezig is met het toepassen van hartmassage. Op dat moment vrees ik voor het ergste. De zin om lekker naar fietsen te gaan kijken is ineens als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik besluit eten te gaan koken en kijk zo af en toe naar de TV of er nog nieuws is. Dat de rit gewonnen wordt door een, voor mij onbekende, Spanjaard en dat David Millar de roze trui pakt, boeit me helemaal niks meer.\r\n\r\nNa het eten hoor ik op het journaal dat Wouter Weylandt is overleden. Met een brok in mijn keel hoor ik de rest van het bericht. Wouter is 26 jaar geworden. Hij had een carrière met mooie hoogtepunten, maar ook diepe dalen. In september zou hij voor het eerst vader zijn geworden.\r\n\r\n’s Avonds wordt er in Holland Sport uitgebreid stilgestaan bij het tragische ongeval van die middag. Rob Harmeling, Steven de Jongh en Kay Reus spreken alleen zichtbaar geëmotioneerd met Wilfried de Jong. Rob Harmeling richt zich in een kort betoog tot de deelnemers aan de Alpe d’Huzes. Wees alsjeblieft voorzicht als jullie straks met 5000 man naar beneden gaan. “In de afdaling heb je niks te winnen” \r\n\r\nOp 9 juni zal ik samen met 4999 andere deelnemers meedoen aan de Alpe d’Huzes. Ook ik zal, net als Wouter, in september voor het eerst vader worden. Als geen ander besef ik me wat de risico’s zijn van het afdalen en wat de consequenties kunnen zijn van een moment van oplettendheid. Hier wordt ik dagelijks nog aan herinnerd.\r\n\r\nLaten we dus met z’n alleen voorzichtig zijn. Er rijden 5000 mensen mee er staat publiek langs de route en er is ook nog eens het reguliere verkeer. Van alle deelnemers zijn er velen die regelmatig gevaarlijke afdalingen hebben getrotseerd, maar er zijn er ook die nog nooit van hun leven een echte alp hebben beklommen of afgedaald. Dit grote verschil in niveau is één van de dingen waar een groot gevaar is zit. Verder ben je na een aantal beklimmingen niet meer zo fris. Dat geld voor je fysieke gestel, maar dat heeft ook zijn weerslag op je alertheid. Daal dus defensief af. Al heb je zelf al honderden keren een mooie afdaling gemaakt en is voor jouw pas leuk als je minstens 80 kilometer per uur haalt. Degene voor je kan voor de eerste keer naar beneden rijden en je weet van tevoren niet hoe hij zal reageren bij een haarspeldbocht.\r\n\r\nIn de afdaling heb je niks te winnen, je kunt er alleen iets heel kostbaars verliezen.
