Afgelopen weekend stond onze testcase op het programma. Samen met Simon en team 6×6 uit Maastricht, hebben we deelgenomen aan de Amstel Gold Race.\r\n\r\nVrijdagavond na een stevige maaltijd zijn we vertrokken naar het Limburgse heuvelland. Snel onze startbewijzen opgehaald in Valkenburg, om vervolgens snel door te gaan naar Maastricht waar mijn collega, Funs Lodewick, al op ons zat te wachten. Funs had een prima bedje voor ons klaar liggen waar we hebben genoten van goede maar korte nachtrust. Om 6 uur ging de wekker alweer.\r\n\r\nNa een stevig ontbijt zaten we om 7 uur op de fiets. Om niet meteen al teveel klimkilometers te maken werd gekozen om tussen de heuvels door naar Valkenburg te fietsen. Een extra ritje van 20 kilometer. In Valkenburg zijn we gestart met de tourversie van 150 kilometer. In het begin rustig aan gestart en met het volledige team 6×6 en team4life zijn we naar de eerste verzorgingspost gereden.\r\n\r\nHet eerste deel van het parcours was redelijk vlak, maar na de eerste verzorging volgde de klimmetjes elkaar wat sneller op. We besloten om toch het tempo erin te houden en daardoor reden we wat weg bij team 6×6. Samen reden Simon en ik naar de 2e verzorging die wederom prima was. We hadden nu een kleine 130 kilometer op de teller staan. Nu ging het er voor ons op aankomen. In de trainingen die we tot nu toe gedaan hebben zijn we nooit verder gekomen dan 120 kilometer en we wisten ook dat het venijn van deze tocht hem in de staart zat. Van de 13 klimmetjes zaten er 7 in de laatste 40 kilometer. We waren beide dus benieuwd hoe we deze vuurproef zouden doorstaan.\r\n\r\nWe vertrokken vol goede moed en al snel kwamen we bij de kruisberg aan. Hier merkte we dat het nu echt menens werd. De eerste mensen liepen met de fiets aan de hand, maar aangezien voor ons opgeven geen optie is, trapte we dapper door. De klimmetjes volgden elkaar in een rap tempo op en op de Eyserbosweg deed het bij Simon voor het eerst een beetje Auw. Zelf voelde ik me nog behoorlijk goed en ik merkte ook dat ik steeds weer op kop reed van een grote groep. Kennelijk hadden deze mensen het nodig om uit de wind te zitten en ik had er geen moeite mee. Op iedere beklimming haalde we grote groepen mensen in en we konden het tempo en de cadans goed hoog houden.\r\n\r\nAls we ons nog goed zouden voelen zouden we de laatste 2 beklimmingen, Keutenberg en Cauberg volle bak omhoog rijden. De Keutenberg diende zich sneller aan dan ik had verwacht en even moest ik goed kijken of het ook echt wel de Keutenberg was. Het bord was echter niet te missen en zoals beloofd ben ik dus echt volle bak omhoog gereden. Het voelde goed aan, maar ik voelde ook dat ik echt tegen de kramp aan zat. Toen ik bovenkwam zag ik tot mijn verbazing geen Simon meer in mijn wiel zitten. Vreemd dacht ik nog en uiteindelijk heb ik heel even op hem gewacht. Het bleek dat zijn ketting eraf was gevallen toen hij terugschakelde. Niet leuk want zodoende was hij uit zijn ritme en dat rijd nooit echt lekker berg op.\r\n\r\nOp de Cauberg reden we samen omhoog waarbij we het tempo goed konden houden. Uiteindelijk hebben we de tocht zelf binnen de 6 uur kunnen rijden (netto tijd) Voor mij was dit 1 van de doelstellingen. Verder voelde ik me na de tocht, die alles bij elkaar een dikke 180 KM was, nog best fris.\r\n\r\nAl met al hebben we dus een heerlijke tocht gereden. Mooi weer en een prachtig parcours. Verder hebben we allebei het gevoel dat we behoorlijk op schema liggen om straks 6x de Alp te bedwingen.\r\n\r\nKom maar op zou ik zeggen……\r\n
Het was inderdaad een topdag, heerlijk gefietst. Je kunt ook op de site van de AGR filmpjes bekijken hoe Richard en ik de klimmetjes bedwingen. \r\nKijk op http://www.amstelgoldrace.nl/index.php?pageId=52&id=42806&action=video voor de filmpjes van Richard.\r\nKijk op http://www.amstelgoldrace.nl/index.php?pageId=52&id=46273&action=video voor de filmpjes van mij.\r\n\r\nGroeten Simon